Online editor Bente van de Wouw ontdekt dat je geen boerderij met kippen nodig hebt om langzaam te leven. Dat kan ook gewoon – of júist – in het hectische nu.
Een boerderij, omringd door weilanden. Kippen scharrelen vrij rond in de tuin. Hun gelegde eieren gebruik ik voor de appeltaart die ik die middag bak. Het fruit haal ik natuurlijk uit mijn eigen boomgaard. Daarna pak ik er een goed boek bij, dat ik op mijn gemak lees in de leunstoel bij het raam. De geur van kaneel hangt in de lucht. Regen tikt zachtjes tegen het raam. Ik hoef nergens heen. Tijd is maar een concept.
Bovenstaande situatie is niet mijn realiteit, meer een dagdroom waar ik een paar jaar geleden naar toevluchtte als het hectische leven me weer even te veel werd. Als er iets mis ging op werk, tientallen emails nog beantwoord moesten worden en ik geen tijd had voor mijn dagelijkse yogasessie, dan dacht ik aan die boerderij tussen de weilanden. Kon het maar zo, ging er dan door me heen.
In mijn hoofd was die boerderij met weilanden en boomgaard de sleutel tot een rustiger leven. Het was op die plek waar ik mijn telefoon vaker met rust zou kunnen laten, waar ik de tijd zou nemen om het gras onder mijn voeten te voelen en waar ik eindelijk kalmte in mijn lijf zou voelen. Tot het zover was en ik daadwerkelijk mijn droombeeld vond, moest ik maar meegaan met de hectiek van deze maatschappij.
Stilte zonder rust
Timing en een beetje geluk gaven me uiteindelijk de boerderij waar ik zo naar verlangd had. Oké, een boomgaard was er niet en kippen kon ik er niet houden. Maar ik had wél het uitzicht, de leesstoel bij het raam, de weilanden en een bos als achtertuin. Hier zou het beginnen, dacht ik verheugd terwijl ik mijn eerste appeltaart de oven inschoof.
Maar een paar maanden gingen voorbij en nog steeds voelde ik de kalmte in mijn lijf niet. Ja, ik had het rustiger met werk en keek een stuk minder televisie dan eerst. Ik besteedde veel tijd aan hobby’s en boeken en wandelde erop los. Maar nog steeds waren er chaotische dagen waarop alles misging, mijn agenda bleef ook volstromen en als ik in de avond naar bed ging, voelde ik niet die tevredenheid die ik had verwacht.
Het zit hem in de kleine dingen
Het kostte me drie verhuizingen (één naar een rustige woonwijk, één naar de rand van de stad en één naar een dorp) om te ontdekken dat langzaam leven hem helemaal niet zit in boomgaarden en loslopende kippen. In appeltaarten en lange wandelingen en niets omhanden hebben. Ik heb geen rustige omgeving nodig, maar juist een rustig hoofd. En dat kan ik gewoon creëren in de hectische tijd van nu.
Langzaam leven staat voor mij gelijk aan een eigen pad bewandelen. Het betekent niet alles extra langzaam doen, wel bewust kiezen waar je prioriteit aan geeft. En dat doe je dan met meer aandacht en minder haast. Eigenlijk is slow living niets meer en niets minder dan het leven vormen waar jíj gelukkig van wordt.
Voor mij betekent het vaker nee zeggen, minder plannen maken, grenzen aangeven en vaker bij mezelf inchecken. Minder doomscrollen op social media, stoppen met multitasken en meer tijd met dierbaren doorbrengen, waaronder mezelf. Soms betekent langzaam leven een wandeling tussen de weilanden, andere keren is het juist met volle aandacht wat mails beantwoorden.
Als het nu even hectisch wordt in leven of hoofd, dan denk ik niet meer aan die boerderij. In plaats daarvan sta ik even stil. Ga ik met mijn voeten in het gras staan. Leg ik mijn telefoon even aan de kant. Neem ik pauze voor een kop thee of een goed gesprek. En meestal keert de kalmte dan vanzelf terug. En daar komt geen weiland aan te pas.
Meer lezen
Bente schreef ook een columnserie over introvert zijn.
De slakkengang: dit is wat langzaam leven je oplevert.
Hoe traagheid je leven kan redden: zes tips.
Tekst Bente van de Wouw
Gepubliceerd op 27 februari 2023