Dagboek van een introvert #10: werk (en de kantoortuin als nachtmerrie)

Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: werk (en de kantoortuin als nachtmerrie).

Ik baal er soms een beetje van dat ik geen boswachter ben geworden. Of paardentrainer. Of voor een andere functie ben gegaan waarin ik kan werken in de buitenlucht. Misschien beklaag jij je er als introvert ook weleens over. Er is namelijk zo’n tachtig procent kans – of zoiets – dat je ooit in je leven op kantoor terechtkomt. En hoewel het zo zijn voordelen heeft, is het voor de gemiddelde ‘stille’ een behoorlijke uitdaging.

Er zijn namelijk nogal wat dingen waar we tegenaan lopen in van die open, grote ruimtes vol mensen. Hoewel we echt wel dol zijn op onze collega’s – althans, ik wel – kunnen al. die. prikkels. snel teveel worden. Het bliep-geluidje als iemand een berichtje krijgt op zijn telefoon, tikkende nagels op toetsenborden, verschillende gesprekken die door elkaar lopen, het op-en-neer gewandel van een peinzende collega. Zie met dat prikkelorkest je concentratie maar te vinden.

Zit je dan met je komkommersandwich

Als je een manier hebt gevonden om daarmee om te gaan, is er rond een uur of twaalf uitdaging nummer twee: de lunch. Want eigenlijk trek je jezelf het liefst terug om even op te laden. Alleen. Maar er wordt nogal gek opgekeken als je in je eentje een boek gaat zitten lezen, terwijl de rest van het kantoor groepeert bij lange lunchtafels om het afgelopen weekend te bespreken.

Je wilt niet de indruk wekken dat je niet geïnteresseerd bent, want dat ben je natuurlijk wél. Maar dat je even geen ruimte of energie hebt is lastig om uit te leggen. En dus schuif je aan met je komkommersandwich en je boek in gedachten, lachend om de grap van een collega terwijl je je batterij voelt leeglopen. Send help.

Doe gewoon sociaal

Nu is small talk ook nogal een dingetje voor de introvert, en met een bijna lege batterij wordt het al helemaal een opgave om luchtig te kletsen over het weer of de hond van de buren.

Dat is meteen uitdaging nummer drie, want op kantoor wordt er wel verwacht dat je een beetje sociaal bent. En daar hoort small talk bij, want je gaat tijdens de lunch of tussen vergaderingen door niet een uitgebreide monoloog houden over het ontstaan van het universum.

Als je jezelf door de werkdag heen hebt geworsteld komt als je een beetje pech hebt uitdaging nummer vier: de vrijdagmiddagborrel. Of je even wilt blijven hangen en een drankje wilt doen, want dat is gezellig. En goed voor de sfeer. En het hoort zo. Zucht.

De kantoorloterij

Nu ben ik hier alle werkplekken over één kam aan het scheren en moet ik zeggen dat ik de kantoorloterij heb gewonnen. Als ik er al ben – ik schrijf sinds corona veel thuis – werk ik samen met collega’s die een beetje hetzelfde zijn als ik en me goed begrijpen.

Ik voel me niet bezwaard om me even terug te trekken als dat nodig is, en de gesprekken bij de lunch vind ik vooral fijn als afwisseling van het vele alleen werken. Mocht jij als introvert net het verkeerde lootje getrokken hebben, dan heb je misschien nog wat aan de tips die ik in mijn korte werkleven opgedaan heb.

Zo overleef je de kantoortuin

Nummer een: je koptelefoon is je beste vriend. Je collega’s hoeven echt niet te weten dat je niet eens naar muziek luistert, maar hem alleen opzet om met rust gelaten te worden. Nummer twee: het toilet is je tweede beste vriend en misschien wel de enige plek op kantoor waar niemand je kan volgen. Maak daar gebruik van en ga er vaker dan nodig is naartoe voor een micro-pauze.

Nummer drie: ga tijdens de lunch aan een hoek van de tafel zitten. Zo begeef je je niet midden in het kabaal en hoef je maar met een of twee mensen in gesprek te zijn. En als het echt, echt, echt niet meer gaat en je batterij tot level ‘ik ga zo heel hard huilen’ daalt, dan komt nummer vier: wees niet bang om het er eens met collega’s over te hebben. Helpt dat niet, dan kun je je altijd nog inschrijven voor de cursus ‘hoe word ik boswachter’.

Meer lezen

Op haar Instagram-account @tobehonestnl schrijft (en tekent) Bente over allerlei onderwerpen rondom mental health.
Bente schreef ook een boek over haar pelgrimstocht naar Santiago de Compostella en het kwijtraken en hervinden van zichzelf: Onderweg. Je kunt het hier bestellen.
Lees ook de andere blogs in deze serie van Bente.

Tekst en fotografie Bente van de Wouw

Scroll naar boven