Dagboek van een introvert #17: Pizza’s bestellen (en nog 7 dingen die we eng vinden)

Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: Pizza’s bestellen (en nog meer dingen die we eng vinden).

Het is 7 uur ’s avonds en ik heb honger. Heel. Veel. Honger. De koelkast is al 6 keer geïnspecteerd en ook bij de laatste zoeksessie moet ik opnieuw concluderen dat er geen eten is. Shit. Ik voel me te moe om naar de supermarkt te gaan (hallo prikkels) en als ik eerlijk ben, heb ik gewoon heel veel zin in pizza. Er zit nog maar één ding op. Bestellen.

Ik pak mijn mobiel. Spring een paar keer op en neer. Praat mezelf moed in. “Je kan dit, Bent. Je kan dit. Je kan dit. Je kan dit.” Ik toets het nummer in en de lijn gaat een paar keer over. Ik start met ijsberen. “Goedenavond Pizza Palace,’ hoor ik aan de andere kant van de lijn. “Wat kan ik voor u doen?”
Een pizza Margherita alstublieft, wil ik zeggen.
Wat er uitkomt: “Ik eh…kan ik…eh…maken jullie ook pizza’s?”
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn en ik kan alleen maar denken: ik was zo dichtbij.

Hartkloppingen gegarandeerd

Het mag duidelijk zijn: ik vind bellen helemaal niks. Eng zelfs, als ik een vreemde aan de lijn krijg waar ík het woord moet voeren. Wat als ik iets stoms zeg? Wat als er gekke stiltes vallen of – o god – wat als ik het verkeerde nummer heb?!

En zo zijn er nog meer dingen die ik eng vind. Na een vragenrondje blijken veel andere introverten exact voor dezelfde dingen bang te zijn. Nu kan ik niet iedereen over één kam scheren, maar ik kan wel delen wat ik als introvert een totale nachtmerrie vind. Misschien herken je het en denk je: godzijdank ben ik niet de enige. Komt-ie:

7x een nachtmerrie voor de introvert

“Ik bel je wel even.”
Doe maar niet.
De opmerking “Kunnen we morgen even praten?”
PANIEK. En als die paniek een beetje gezakt is: het besef dat we de hele nacht dus niet zullen slapen. Want we gaan ons ieder wakker uur afvragen wat we fout hebben gedaan, en dat overdenken we zo grondig dat we uiteindelijk bij een gigantisch rampscenario uitkomen. Niet leuk.
In een spotlight gezet worden
“En om elkaar beter te leren kennen, vertellen we om de beurt wat over onszelf.” De hel in één korte zin samengevat. Plotseling weet je niet meer wie je bent, wat je doet en wat je leeftijd ook alweer is. Spotlights zijn niet aan ons besteed, zeker niet als we niet voorbereid zijn. 

Onverwachts bezoek
Nog enger dan een onverwachts belletje is het gaan van de deurbel. Want er vloeit hoe dan ook een gesprek uit, wie er ook aan de deur staat. En als je een beetje pech hebt, is het nét die vriendin die uren blijft hangen. Daar gaat je leesavondje in bed.
Groepsprojecten
Ik stem voor afschaffing.
Niet weg kunnen van een feestje
Omdat degene met wie je bent nog niet klaar is om te gaan. Tijd voor plan B: chillen in een hoekje met de hond totdat je weg mag en de bitterballenschaal in de gaten houden omdat de snack je enige lichtpunt is.
Een volle agenda
Van meeting naar feestje naar afspraak. Hardkloppingen gegarandeerd. Want waar is de tijd om bij te komen?

Meer lezen

Op haar Instagram-account @tobehonestnl schrijft (en tekent) Bente over allerlei onderwerpen rondom mental health.
Lees ook de andere blogs in deze serie van Bente.

Tekst en fotografie Bente van de Wouw

Scroll naar boven