Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: vrijdagavond (en waarom ik mijn boek verkies boven uitgaan).
Toen ik nog zestien was, verliep bijna elke vrijdagavond hetzelfde in mijn ouderlijk huis. Mijn ouders gingen uit eten of weg met vrienden. Mijn zus hing eerst een uur aan de telefoon met de ene vriendin, dan nog een halfuur met de ander en dan rond een uur of negen vertrok ze richting de stad, met de vriendinnen die ze nét nog gesproken had.
En ik? Ik lag in bed met mijn boek, blij dat ik na een drukke schoolweek eindelijk alleen-tijd had. Maar die blijdschap werd vaak overschaduwd door andere gevoelens: schuld, omdat ik het gevoel had dat ik het leven fout deed door op vrijdag niks te doen. Schaamte, omdat ik in tegenstelling tot mijn zus geen behoefte had om mijn vriendinnen te zien. En onzekerheid, omdat ik al vrij snel door had dat ik anders was.
Verdrietig naar bed
De combinatie van al die emoties zorgde er regelmatig voor dat ik óf verdrietig ging slapen, óf alsnog uit bed kroop richting de dansvloer in de stad. Ik had het dan misschien niet naar mijn zin tussen al die dronken leeftijdsgenoten, redeneerde ik, maar ik hoorde er in elk geval bij. En dat vond ik toen heel belangrijk.
Ook als volwassene ben ik er lang onzeker over geweest: waarom kon mijn zus met Jan en alleman vrienden worden, en had ik er zo veel moeite mee? Hoe kon het dat zij elke dag van de week iets ondernam, en ik na een school- of werkdag liever alleen was? Mijn conclusie was dat het aan mij lag. Dat ik niet hard genoeg mijn best deed, anti-sociaal was, raar.
Boek boven stad
Had ik toen maar geweten wat ik nu wist: dat ik door mijn introversie meer behoefte heb aan alleen zijn dan een ander, en dat daar niets mis mee is. Want waar mijn zus extravert is en oplaadt door zich te omringen met mensen, raakt mijn batterij juist vol door me terug te trekken en mijn eigen ding te doen. En als je er zo naar kijkt, is het helemaal niet zo gek dat zij vroeger koos voor de stad en ik voor mijn boek.
Omdat er meer extraverten op deze aardbol rondlopen en de introvert maar weinig van zich laat horen, lijkt het misschien alsof de stad-keuze de ‘normale’ keuze is, maar eigenlijk heeft het niets te maken met goed of fout.
Nu mijn zus en ik allebei ouder zijn, zien onze vrijdagavonden er nog exact hetzelfde uit. Zij spreekt iets af met vriendinnen, organiseert etentjes, doet een drankje in een café. En ik? Ik lig nog steeds op bed met een boek. Maar voortaan zonder bijbehorend schuldgevoel.
Meer lezen
Op haar Instagram-account @tobehonestnl schrijft (en tekent) Bente over allerlei onderwerpen rondom mental health.
Hier lees je ook de andere blogs in deze serie van Bente.
Tekst Bente van de Wouw