Nu Kevin en ik officieel zijn, heeft hij ook recht op een plank in mijn kledingkast. Eén plankje uitruimen leidt tot een totale herinrichting, en al snel sta ik tot mijn knieën in het textiel.
Ik kom van alles tegen wat ik al een tijd niet heb gedragen. Een jurkje in een wensmaat, een tuttige broek, een shirtje waarin ik lijkbleek zie. Dat komt allemaal op een hoop terecht om online te verkopen. Daarna vouw ik wat ik wil houden keurig op, en het resultaat is een rommelvrije kast.
Zaterdag
Liggend op bed geniet ik een poosje van die kaarsrechte stapeltjes. Zo vaak komt dit niet voor. Vervolgens spreid ik de kleding die ik wil verkopen op bed uit om ze te fotograferen. Dat blijkt nog helemaal niet zo makkelijk te zijn: een zwarte jurk lijkt een vlek, en een groene broek is donkerbruin. Het is gewoon veel te donker in de slaapkamer en dus neem ik de berg kleding mee naar beneden. Het beste zou zijn om het buiten te fotograferen, maar waar hang ik de kleding dan op? Aan de schutting is nogal treurig.
Dan hoor ik de buurvrouw in de tuin scharrelen. ‘Norah!’ roep ik. ‘Zou je me willen helpen?’
Even later staat ze met haar dochtertje in mijn woonkamer en ik leg uit wat mijn probleem is. ‘Je moet je kleding stylen,’ zegt ze, ‘zodat kopers een idee hebben hoe het bij hen staat. Heb je cowboylaarsjes? Hakken? Sjaals?’
Ze graait door mijn spullen, maakt setjes en stylet ze af handtassen, sjaals en schoenen. ‘Je hebt er echt oog voor!’ zeg ik bewonderend.
‘Ik heb een blauwe maandag in een kledingzaak gewerkt,’ lacht ze.
Met mijn mobiel zet ze me op de foto. Lachen hoeft niet, voor de anonimiteit ben ik een model zonder hoofd. Daarna fotograferen we kleding die ik niet meer pas. Ik houd de hanger vast, zij fotografeert. We zijn er dik een uur mee bezig, maar het is ontzettend gezellig. Als alles erop staat, schenk ik voor ons een glas wijn in, en ik zet de foto’s online. En nu maar afwachten of ik wat verkoop.
Lees ook
Floor Faber #45: ‘Floor en Kevin doen het met elkaar, ik zei het toch!’
Woensdag
Kevin en ik liggen in bed: ik kijk op mijn telefoon en hij zoent mijn nek. ‘Deze vrouw wil dat ik het pakketje verstuur via Mondial Relay. Weet jij waar dat zit?’
‘Geen idee.’ Zijn hand is onder het dekbed verdwenen en streelt mijn tepel. Ik leg zijn hand weg en tik een berichtje aan Belgische Ilse dat ze de jurk voor twintig euro mag hebben. Dat is drie euro meer dan ze wil betalen, maar nog steeds een koopje. Zelf heb ik het driedubbele betaald.
‘Weet je dat ik nu al bijna tachtig euro heb verdiend?’ zeg ik. ‘Ik vind dit zo’n sympathiek systeem, en het is ook nog eens veel minder belastend voor het milieu.’
‘En al die busjes die rond rijden dan?’
‘Dat is waar, maar er wordt geen nieuwe kleding geproduceerd en dat is winst.’
Hij pakt mijn hand vast en legt die op zijn stijve penis. Verrast kijk ik hem aan. ‘Wat is dit nu? We hebben toch net seks gehad?’
‘Dat was het voorafje.’ Hij wil me op mijn mond zoenen, maar dan krijg ik een berichtje. ‘Ilse is akkoord!’
‘Heel fijn.’ Hij pakt mijn telefoon af, legt ‘m op het nachtkastje en verdwijnt met zijn hoofd onder de dekens.
The post Floor Faber #46: ‘Hij pakt mijn hand vast en legt die op zijn stijve penis’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.