Floor Faber #52: ‘Mijn hart begint als een razende te bonken en ik word een beetje misselijk’

‘We moeten praten,’ appte Kevin om 7:35. ‘Kun je vanavond? Dan ben ik om 20 uur bij je.’ Dagen heb ik niets van hem gehoord en nu ‘We moeten praten’. Over het algemeen is dat de een inleiding voor een relationele ramp en daardoor liep ik de hele dag schichtig over de redactie. Hannah had meteen door dat er wat was:  ‘Trouble in paradise?’, vroeg ze toen we bij het koffieapparaat stonden.  

Trouble in paradise

‘Nee hoor, niks aan de hand. Het gaat prima.’ Ik deed mijn best op een vrolijke lach omdat ik geen zin had om mijn liefdestroubles met de redactie door te nemen. Toen viel me op dat Hannahs benen veel witter waren dan haar armen en gezicht.

‘Het was in Spanje zo warm dat ik twee weken lang in het zwembad heb gestaan’, verklaarde ze. ‘Zodra ik eruit was, voelde ik me als een aangespoelde kwal en wist ik niet hoe snel ik weer in het water moest komen.’

‘Maar je hebt toch wel een fijne vakantie gehad?’

Ze knikte. ‘Jawel maar volgend jaar gaan we naar Noorwegen of Zweden. Het is ook wel eens fijn als je kunt lopen zonder dat je dijen aan elkaar vastplakken.’ Toen vroeg ze of Kevin al vakantieplannen hadden, en ik antwoordde iets vaags. Als Kevin het uitmaakt, moet ik misschien wel mee met een singlesreis naar Rome of zo. 

Knoop in mijn maag

En dus zit ik om half acht op Kevin te wachten met gepoetste tanden en een knoop in mijn maag. Tot mijn verbazing gebruikt hij zijn eigen sleutel niet, maar belt hij aan. Da’s geen goed teken. ‘Hi Floor.’ Zijn kus belandt op mijn jukbeen. Hij gaat tegenover me zitten, zo rechtop dat het lijkt of hij in de wachtkamer van de tandarts zit. ‘Koffie?’ vraag ik.   

‘Laat maar even.’ Ik zie zijn adamsappel op en neer gaan. ‘Ik wil met je praten over ons.’ Mijn hart begint als een razende te bonken en ik word een beetje misselijk. Als hij maar niet gaat zeggen dat we vrienden moeten blijven, dat vind ik zo belachelijk.

‘Ik vond het echt niet leuk zoals je me laatst naar huis stuurde.’

‘Jij ging naar huis. Ik heb niet gezegd dat je weg moest.’

Lees ook
Floor Faber #51: ‘Geil? Denk maar niet dat ik ga seksen bij deze temperaturen’ 

Hij schudt zijn hoofd. ‘Je maakte me maar al te duidelijk dat je het maar niks vond dat ik zomaar langskwam. En toen ging ik denken; waar gaat onze relatie eigenlijk naartoe? Hoe zie je het voor je?’

Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Gewoon, dat we het leuk hebben samen.’

‘In de liefde gaat het toch niet alleen maar over leuk? Ik vraag me af of je op een gegeven moment echt je leven met me wilt delen.’ Hij kijkt me zo serieus aan dat ik van de zenuwen bijna begin te giechelen. 

‘Niet nu.’ Als hij zijn ogen gekwetst afwend zeg ik snel: ‘Ik hou van je, maar ik wil nog niet samenwonen.’

‘Je begrijpt toch wel dat dit voor mij geen ideale situatie is. Als ik bij jou ben, ben ik toch een soort van op bezoek. Ik heb mijn spullen niet om me heen, ik mag niet zomaar binnenvallen. Wil je dat ik dan iets voor mezelf ga zoeken? Ik kan toch niet voor eeuwig bij mijn moeder blijven wonen. Wat wil je van me, Floor?’

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

Beeld: Getty Images

The post Floor Faber #52: ‘Mijn hart begint als een razende te bonken en ik word een beetje misselijk’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.

Scroll naar boven