Floor Faber #59: ‘Mijn hartslag schiet omhoog. Ik wist dat deze vraag eraan zat te komen’

Ik lig in bed en staat met open ogen naar het donker. ‘Ik kan gewoon niet geloven dat Tijmen en Larissa een baby krijgen. Waarom dan toch? Ze hebben er al vier.’  

Zondag

 ‘Ze hebben nog geen kind van hun samen,’ zegt Kevin. 

‘De ijskappen smelten, door de klimaatverandering ging afgelopen zomer het ene na het ander natuurgebied in vlammen op, we verzuipen in de mest en het stikstof, en het water is van steeds slechtere kwaliteit. Er is oorlog, er komt een diepe recessie aan en als het een beetje tegenzit, kunnen we ons huis niet eens verwarmen deze winter.’  

“Vind je niet dat je een beetje doorslaat? Ik vind een baby juist iets hoopvols. Kinderen hebben toch de toekomst? En wat is een groter verbond dan samen een kind krijgen?’

Ik snuif. ‘Weet je dat statistisch gezien twee derde van de samengestelde gezinnen binnen vijf jaar uit elkaar gaat.’

‘Misschien zijn Tijmen en Larissa die andere een derde. Zo’n kindje kan ook heel goed uitpakken, en juist iedereen dichter bij elkaar brengen. Een baby lijkt mij ook best leuk.’

Ik verstijf als een plank. Zegt hij nu dat hij een kinderwens heeft? Ik heb nooit die drang gevoeld. Moet ik hem dat nu vertellen – ik kijk op mijn wekker –  om 1.18 uur? Beter om dit gesprek aan te gaan op een ander moment, bijvoorbeeld als we Fred een keer ’s avonds uitlaten.

Lees ook
Floor Faber #58: ‘Opeens vraag Kevin out of the blue wanneer de baby komt’

Woensdag

Kevin begint zelf over de kinderkwestie wanneer we naar Arjan Lubach zitten te kijken ‘Wil jij eigenlijk kinderen?’

Mijn hartslag schiet omhoog. Ik wist dat deze vraag eraan zat te komen, maar ik heb nog geen goed antwoord kunnen verzinnen. Ik ben bang dat hij de relatie verbreekt als ik eerlijk zeg dat ik nooit een kinderwens heb gehad en ik niet verwacht dat ik die nog graag krijgen. Maar ik wil hem niet kwijt, ik hou van hem. Moet ik dus wel eerlijk zijn? Hij is veel jonger dan ik en een man. Als wij over x jaar uit elkaar gaan – wat ik niet hoop, maar stel dat – dan kan hij zich nog steeds voortplanten. Aan de andere kant, als hij ze supergraag wil, dan raak ik misschien op een gegeven moment toch enthousiast. Ook al heb ik daar geen jaren de tijd meer voor, want volgens de vrouwenbladen holt mijn vruchtbaarheid nu al achteruit. Lafjes zeg ik daarom:  ‘Ik weet het niet zo goed.’

‘Het lijkt me gewoon leuk, een of twee kids, dat je je eigen cluppie hebt. Ik was altijd maar alleen met mijn moeder en dat vind ik best kaal.’ 

‘Ik heb mezelf nooit echt als moeder gezien. Ik vond het al heel wat dat ik mezelf overeind kon houden.’
Hij grinnikt. ‘Dat gaat je anders heel goed af.’

Met een serieus gezicht kijk ik hem aan. ‘Als je echt heel graag een gezin wilt, weet ik niet of je bij mij moet zijn.’ Mijn hart bonst zo hard dat ik vermoed dat hij het kan horen. Hij buigt zich naar me toe en kust me op mijn mond. ‘Ik wil jou. Of die kinderen er nu wel of niet komen.’ 

De tranen springen in mijn ogen van opluchting. ‘Waarom huil je nou?’ vraagt hij verbaasd.

 ‘Ik hou gewoon heel veel van je.’

‘En ik van jou.’ Hij kust mijn tranen weg, wat over gaat in gepassioneerd gezoen en dan  hebben we seks op de bank. Vanuit mijn ooghoek zie ik Fred in zijn mand verontrust naar ons kijken. Na afloop pak ik zijn hand vast en zeg: ‘Kom je bij me wonen?’

Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks op Flair.nl. Wil je een Flair editie (na)bestellen? Dat kan hier.

Beeld: Getty Images

The post Floor Faber #59: ‘Mijn hartslag schiet omhoog. Ik wist dat deze vraag eraan zat te komen’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.

Scroll naar boven