Flow leest: De moord op commendatore deel 1 & 2 van Haruki Murakami

Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: journalist en eindredacteur Mirjam over De moord op commendatore deel 1 & 2 van Haruki Murakami.

Mijn oudste broer en ik delen de liefde voor boeken van Haruki Murakami. Eigenlijk loopt hij standaard voor in wat-ie van Murakami heeft gelezen. En zo zei hij een tijd geleden: “De moord op commendatore. Díe moet je écht lezen. Briljant.”

Dus met voor mijn verjaardag gekregen boekenbonnen vertrok ik naar de boekhandel en schafte voor het gemak meteen ook deel 2 aan. De twee boeken vormden samen al een indrukwekkende stapel leesvoer met ruim duizend bladzijdes in totaal. Ik kon niet wachten.

Hier gaat het over

Als een kunstschilder van de ene op de andere dag wordt verlaten door zijn vrouw, besluit hij alles achter zich te laten en een reis langs de Japanse kust te maken. Na deze reis trekt hij in het door een beroemde schilder verlaten huis. Midden in een bos, boven op een berg. Hij leeft daar een makkelijk en solitair leven tot hij op zolder een schilderij vindt.

Hij raakt gefascineerd door het prachtig geschilderde tafereel en dat lijkt iets in werking te zetten. Maar is het echt of in zijn hoofd? Er gaat een andere wereld voor hem open en er gebeuren ineens onverklaarbare en bijzondere dingen. Met alle gevolgen van dien…

Dit vond ik ervan

Ik ben dol op de schrijfstijl van Murakami. Zijn prachtige zinnen, het trage, de rariteiten. Ik verslind het allemaal. Ik vind het heerlijk om in de door hem gecreëerde, niet te verklaren werelden te belanden, en me dan stiekem af te vragen… zal zo’n wereld echt bestaan?

Zo smulde ik me ook door deel 1 heen. Het was goed dat ik deel 2 al in huis had, want na het dichtslaan van het eerste boek, hing ik aan een klif en móést ik meteen doorlezen. En toch knaagt er nog nu steeds een kleine teleurstelling na het uitlezen van het overweldigende tweede deel.

Ik heb nog vragen, voel nog losse eindjes. En ik wil eigenlijk gewoon nog geen afscheid nemen van die bijzondere plek, daar boven op die berg in Japan. (Einde deel 2) stond er op de laatste pagina… dus ergens heb ik nog hoop op een vervolg.

Deze zinnen raakten me (uit deel 2)

‘Ik houd evenveel van zichtbare dingen als van onzichtbare dingen.’
”Er is niets afgenomen. Ik heb iets aangereikt en ik heb iets ontvangen.’ (…) ‘Een kunstzinnige handeling is immers nooit eenrichtingsverkeer.”
‘Want zelfs als iemand zich voorneemt om iets niet te denken, is het vrijwel onmogelijk te stoppen met daaraan te denken. Ook denken over stoppen met aan iets te denken is een gedachte, en zolang die gedachte duurt, wordt aan iets gedacht. Om te stoppen met aan iets te denken, moet je ook stoppen met de gedachte dat je wilt stoppen aan dat iets te denken.’
‘De man zonder gezicht keek me strak aan vanuit de leegte.’

Meer lezen

Flow leest: Wolkenstad van Anthony Doerr.
Flow leest: Witte oleander van Janet Fitch.
Flow leest: ’t Hooge nest van Roxane van Iperen.
Flow leest: Verwachting van Anna Hope.

Tekst en fotografie Mirjam Rosema-Verhulst

Scroll naar boven