Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: online editor Merel over Hoe je van je dochter moet houden van Hila Blum.
Soms heb je zo’n boek waar je al tijden naar uitkijkt. Toen ik de beschrijving van Hoe je van je dochter moet houden las, wist ik meteen: dit wil ik lezen. Of nee, dit moét ik lezen. Ik plaatste een pre-order en na weken wachten lag het op mijn deurmat. De timing was goed; ik had een lange treinreis naar Friesland (en weer terug) op de planning staan, dus het boek mocht meteen in mijn tas. In twee dagen las ik het uit en daarna heb ik het aan zoveel mogelijk mensen proberen aan te smeren. Kortom, ik was onder de indruk.
Hier gaat het over
Een vrouw staat in een donkere straat, duizenden kilometers verwijder van haar huis in Israël. Ze kijkt stiekem door de verlichte ramen van een woning in Groningen. De twee meisjes die ze in de woonkamer ziet, zijn de dochters van haar enige dochter. De kleinkinderen die ze nog nooit heeft ontmoet. Dan vertrekt ze weer naar Israël, zonder te hebben aangebeld.
Thuis denkt ze na over haar huwelijk en haar gezin. Hoe heeft ze haar dochter opgevoed? Hield ze genoeg of misschien juist te veel van haar? Waarom is haar dochter zomaar uit haar leven verdwenen?
Dit vond ik ervan
Als ik Hoe je van je dochter moet houden in één woord zou moeten beschrijven, zou ik zeggen: beklemmend. Zou ik toch een paar woorden mogen toevoegen, dan zouden dat zijn: liefdevol en ontroerend. Tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken dacht ik geregeld: er moet iets gebeuren, het kan bijna niet dat dit boek alleen maar gaat over hoeveel een moeder van haar dochter houdt. En dat bleek ook. Gaandeweg het boek werd de sfeer benauwder en bedrukter. Ik begon te voelen dat er iets mis gegaan was in het gezin dat centraal staat in het verhaal. Pas helemaal aan het einde kwam ik erachter wat dat was.
De schrijver heeft me 264 pagina’s lang weten te boeien. Ze hield mijn aandacht vast en af en toe voelde ik zelfs een beetje spanning. Maar, niet te veel, want dit is geen thriller of een eng verhaal. Het is het verhaal van een gezin met al z’n onvolmaaktheden. Het zal velen van ons bekend voorkomen.
Deze zinnen raakten me
‘De liefde is een besluit, heeft geen plot en geen handeling en is niet afhankelijk van iets of iemand.’
‘Ik verlang naar het begin van het moederschap en ben ernaar op zoek.’
‘Ik zie alle verschillende manieren waarop moeders hun dochters voorbereiden op het leven, en altijd komt er verdriet bij kijken.’
Meer lezen
Flow’s Irene las Een lied voor Achilles van Madeline Miller.
Online editor Bente tipt Prachtige wereld, waar ben je van Sally Rooney.
Eindredacteur Mirjam vertelt waarom ze zo gek is op de boeken van Haruki Murakami.
Tekst en fotografie Merel Wildschut