Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: managing editor Maaike Beekers over Prachtige wereld, waar ben je van Sally Rooney.
Eerder had ik Normale mensen van de Ierse schrijfster Sally Rooney gelezen, zoals velen, het was nogal een hit. Dat ze een kei is in het beschrijven van relaties, gedachten en gevoelens, wist ik dus al. Toch was ik weer verrast, zeg maar gerust betoverd, toen ik haar derde roman las: Prachtige wereld, waar ben je.
Hier gaat het over
Alice is (net als Rooney zelf?) een beroemde schrijfster die ervan baalt dat ze publiek bezit is. Na een zenuwinzinking verhuisde ze in haar uppie naar een pastorie in een dorpje aan de westkust van Ierland, tot verdriet van haar beste vriendin Eileen. Zij woont nog steeds op een soort studentenkamer in Dublin, is pas uit elkaar met haar vriend en een stuk minder succesvol dan Alice.
Eileens oude jeugdvriend Simon, politiek adviseur, gelovig en bizar knap, heeft net een rentree gemaakt in haar leven, maar wat ze daarvan moet vinden weet ze nog niet. Alice krijgt iets met Felix, een botte Tinderdate uit het dorp die in een magazijn werkt en nogal slecht nieuws lijkt te zijn.
Dit vond ik ervan
Waarom ik zo betoverd raakte, weet ik niet zo goed. Iets met vocabulaire dat springlevend is en personages die je vreemd zijn maar tegelijkertijd bekend voorkomen. Alsof je erbij bent, of erbij had wíllen zijn, ondanks dat het niet zo florissant gaat met de personages, die nogal ploeteren met zijn allen. Of misschien dankzij, want ploeteren we niet allemaal? En leven doen de vier hoofdpersonen uit volle borst: vriendschap is diep, familie gecompliceerd, liefde ingewikkeld.
Eigenlijk gebeurt er niet eens zo veel in deze derde roman van Rooney, behalve dat iedereen elkaar vooral beurtelings teleur lijkt te stellen en pijn lijkt te doen. Gelukkig sijpelt er ook liefde tussen de regels door en Rooney weet de personages zo levensecht te maken dat, als het boek uit is, je het gevoel hebt dat je er een paar vrienden bij hebt.
Mooie zinnen uit het boek
“And we hate people for making mistakes so much more than we love them for doing good that the easiest way to live is to do nothing, say nothing, and love no one.”
“And isn’t death just the apocalypse in the first person?”
“But if you think there’s any chance that I could make you happy, I wish you would let me try. Because it’s the only thing I really want to do with my life.”
“Presumably, remembered suffering never feels as bad as present suffering, even if it was really a lot worse – we can’t remember how much worse it was, because remembering is weaker than experiencing.”
Meer lezen
Alle blogs uit onze serie Flow leest.
Nieuwe boeken in mei 2022.
Tekst en fotografie Maaike Beekers