Wanneer Tanja en haar man Jos tijdens een wandeling een houten huisje tegenkomen in het bos, lijkt het ze een heerlijke plaats om samen oud te worden. Zo lang hoefden ze uiteindelijk helemaal niet te wachten. Ze verlieten hun ruime woonboerderij en wonen er nu al – samen met hun zoons.
Hoe is het om in het bos te wonen?
“Het afgelopen weekend heb ik hier buiten onder een grote beuk in een hangmat geslapen. Mijn oren werden geprikkeld door allemaal geluiden die ik normaal ’s nachts niet hoor. Het begon een beetje te regenen, maar de bladeren hielden me droog. Ik heb heerlijk geslapen. Zo verzin ik elke keer weer iets anders om in verbinding met het bos te komen. Ik ben het leven op deze plek nog steeds aan het ontdekken en dat is magisch.”
Je werkt als natuurcoach, dus dit moet vast een droomplek voor je zijn.
“Klopt. Ik breng hier ook andere mensen in verbinding met de natuur. De natuur kan een spiegel voor ze zijn, die soms intuïtief antwoord geeft op hun vragen. Daarnaast organiseer ik stiltewandelingen en retraites. Met deze plek heb ik de ambitie om mensen te laten ervaren hoe belangrijk de natuur is in onze hectische maatschappij. Zeker in deze andere tijd zijn mensen zich weer meer bewust van wat rust – ook rust om je heen – met je doet.”
Hoe kwamen jullie hier terecht?
“We hadden een woonboerderij een paar kilometer verderop. Een jaar of tien geleden wandelden Jos en ik hier over het pad en de zonnestralen vielen sprookjesachtig mooi op een open plek in het bos, waar we een schattig, overwoekerd, houten huisje zagen staan. Het was puur het bijzondere licht waardoor het ons opviel. Jos en ik zeiden toen tegen elkaar: ‘Als we ooit oud zijn, zou dit een heerlijke plek zijn om te wonen.’ We dachten er verder nooit meer over na, totdat we hoorden dat de teruggetrokken mevrouw die in het houten huisje woonde, was overleden en haar bezit had nagelaten aan het Geldersch Landschap. We informeerden daar eens en nu wonen we hier, terwijl we nog lang niet oud zijn.”
Hoe belangrijk was duurzaamheid voor jullie bij dit huis?
“Dat was essentieel. We zien onze woonstek nooit in de eerste plaats als ons eigendom, maar als een stukje aarde dat we mogen hoeden. We proberen die plek dan ook zo veel mogelijk te delen met het lokale dierenleven, van bijen tot vogels en vleermuizen. Dit stuk bos aan de rand van het dorp kregen we in erfpacht. Het huisje dat er stond, was onbewoonbaar geworden. Voor ons was het volkomen vanzelfsprekend dat we er ter vervanging een duurzaam huis zouden bouwen. Het werd een modulair huis van architectenbureau Woonpioniers. We hebben daarbij in alles het feng shui-principe laten doorvoeren: het bouwen in balans met de elementen. We zijn enorm gelukkig met het hoe het huis is geworden en hoe het hier staat.”
Hiervoor woonde je op een boerderij met veel ruimte. Was het moeilijk omschakelen?
“Ik vind het belangrijk dat je echt ten volle leeft waar je op dat moment woont, maar tegelijkertijd ook dat je zo’n plek op elk moment kunt loslaten. Anders hecht je je zo aan dingen dat het je leven gaat bepalen en je tegenhoudt om iets nieuws te ondernemen, en dat voelt voor mij niet goed. Leven op de boerderij was fantastisch, maar dit compacte huis – het is 120 vierkante meter – vind ik óók heerlijk. Op de boerderij had ik hulp nodig om alles bij te houden, zowel binnen als buiten, anders was het niet te doen. Ook omdat onze drie kinderen toen nog klein waren. Dit huis is zo ontzettend makkelijk, we houden tijd over! Wennen was het vooral voor onze twee zoons van zestien en achttien die nog thuis wonen. En meer nog voor ons hondje Rocky. Maar nu is iedereen helemaal happy hier. Het voelt zo relaxed, alsof we permanent op vakantie zijn.”
Lees meer
Het roer om: wonen op een andere manier (of plek).
Therapie in de natuur? Dat kan met een buitenpsycholoog.
Tinyfindy voor het zoeken en aanbieden van tiny houses.
Interview Chris Muyres Fotografie Caroline Coehorst
Gepubliceerd op 30 september 2023