Wat wordt er toch veel gevierd! Een ‘first world problem’ hoor, want je moet natuurlijk blij zijn dat er dingen te vieren zijn. Maar afgelopen tijd waren het vier-technisch best hectische tijden: Vaderdag, Moederdag, ons burgerlijk huwelijk, onze echte trouwdag, verjaardagen van twee vriendinnen en een familielid en als klap op de vuurpijl de trouwdag van vrienden van ons.
Vooral die laatste was magisch en onvergetelijk, maar ik prees mezelf ook weer dankbaar dat ik op zo’n mooie manier Vader- en Moederdag heb mogen vieren.
Veertig
Nu nadert mijn eigen verjaardag en ik denk er sterk over om die een jaar over te slaan. Of om het in klein comité te vieren en even wat rust in te bouwen. Dat voelt alleen meteen als een gewetenskwestie: “Ja Kirsten, dat komt zeker omdat je volgend jaar veertig wordt en daar wil je zeker op deze manier onderuit komen? Nou vergeet het maar, je wordt hoe dan ook toch veertig, hoor!” Aldus de altijd o zo empathische stemmen in mijn hoofd.
Ik ben benieuwd hoe jullie dit ervaren, lieve lezers, slaan jullie ook weleens het vieren van je eigen verjaardag over? Een van de weinige lichtpuntjes in de coronaperiode was toch dat we met z’n allen beseften dat het ook weleens fijn is niet steeds de deur uit te moeten. Dat niks doen, soms ook heerlijk was. En gezond.
Lees ook
Kirsten: ‘Ik wilde natuurlijk niet dat Nick, net onder de douche vandaan, in beeld kwam’
Skip the birthday-idee
Toch denk ik dat dit voornemen van mij, dit ‘skip the birthday idee’, uiteindelijk wat naïef is. Bovendien, als ik besluit mijn verjaardag niet te vieren, moet mijn omgeving daar ook aan willen meewerken.
Jackie is de dagen al aan het aftellen en vraagt continu of ze alle negenendertig kaarsjes mag uitblazen. En Nick was quasi-onopvallend informatie aan het ontfutselen over een parfum dat ik een paar jaar geleden gebruikte. De kans dat hij dit geurtje cadeau gaat doen, acht ik vrij groot, aangezien ik me nog kan herinneren dat vooral Nick erg te spreken was over dit luchtje, nog veel meer dan ik.
Dom, maar erg lief
Overigens is hij er een meester in om mij een cadeau te geven waar ik blij van word en waaraan hij zelf misschien nog wel meer heeft. Ik zal nooit vergeten dat hij, in een periode waarin hij enthousiast golfte, me een oogstrelend mooi ingepakt pakket cadeau deed, met daarin tien golflessen. Of een restaurantbon van een vegan restaurant dat hij graag wilde checken. Hij is dom hoor, die man van mij. Maar ook erg lief.
Mijn vriendinnen appten me dat we elkaar te lang niet hebben gezien en of we misschien ergens in komende weekenden niet weer eens samen moeten lunchen? Nu ik dit schrijf, kom ik tot de conclusie dat het vieren van mijn verjaardag juist het perfecte moment is om weer even samen te zijn met mijn naasten.
Ik denk dat ik over tien jaar, op mijn negenenveertigste, maar stop met het vieren ervan.
Kirsten Schilder (38) is de vrouw van zanger Nick (37). Samen hebben ze drie kinderen: Nikki (10), Julian (9) en Jackie (5). In Flair schrijft ze elke week open en eerlijk over haar leven.
Beeld: Bart Honingh
The post Kirsten: ‘Hij is dom hoor, die man van mij. Maar ook erg lief’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.