Alsof het niets was, vertelde Lenna’s (42) biologische moeder achttien jaar geleden dat ze als baby was besneden. Die bekentenis zette haar hele leven op z’n kop. “Ik voelde me misselijk worden en zocht naar houvast. Hoe dan? En waarom?”
“Het gebeurde tijdens een tweede bezoek aan mijn biologische familie in Indonesië, in 2005. Ik ben als baby geadopteerd door mijn Nederlandse adoptieouders en sinds 2002 had ik contact met mijn biologische familie in Kampong Kelor, een klein dorp in het district Tangerang. Sindsdien onderhielden we enigszins contact.”
Besnijdenisfeest
“Omdat mijn biologische moeder het niet breed had, gaf ik haar af en toe geld. Ook aan de schoolspullen van mijn halfbroertje betaalde ik mee. En toen hij zeven jaar werd, schonk ik geld voor zijn besnijdenis. In de Indonesische cultuur is dat heel normaal. Het besnijden van een jongen wordt als iets feestelijks gezien, dus toen ik samen met mijn vriend in 2005 in Indonesië was voor familiebezoek en vakantie, werd ik uitgenodigd voor het besnijdenisfeest.
Na anderhalve week heerlijk vertoeven in onder andere Bogor en Bali reisden we samen met onze tolk naar mijn biologische familie. Terwijl we met z’n allen aan het eten waren, praatten we over besnijdenissen. Ik vertelde dat er in Nederland ook jongens worden besneden, maar dat dat meestal om medische redenen is. En dat het bij meisjes vrijwel nooit gebeurt.
Als reactie hierop begon mijn biologische moeder te lachen. Vervolgens zei ze iets in het Indonesisch, maar ik kon het niet verstaan. ‘Ze zegt dat jij ook bent besneden,’ lichtte de tolk toe. ‘En dat je toen nog een baby was.’ Met grote ogen keek ik haar aan. Had ik dat nou echt goed verstaan? Het was alsof de tolk en ik zonder woorden communiceerden met elkaar. Ze zag er net zo verbaasd uit als ik.”
Scherpe pijn
“Terwijl ik naar mijn vriend keek, voelde ik me misselijk worden. Het was alsof de muren op me afkwamen en ik zocht bij hem naar houvast. Helaas leek het nieuws volledig langs hem heen te gaan. Ondertussen ging er bij mij van alles door mijn hoofd. Ik was besneden. Maar hoe dan? En waarom?
Opeens snapte ik waarom ik altijd pijn had tijdens de seks. Altijd die strakke en stramme benen als mijn vriend me aanraakte. En steeds die lichte paniek en scherpe pijn. Ook dacht ik aan mijn ervaringen met fietsen. Ik vond dat nooit prettig en had vaak zomaar steken in mijn vagina. Het kon niet anders dan dat mijn besnijdenis daarmee te maken had.”
Totaal geen empathie
“Omdat mijn biologische familie me raar had aangekeken toen ik in shock het nieuws tot me nam, hield ik met alle macht mijn tranen in. Ik was verward, boos en verdrietig, maar ik wilde de sfeer niet verpesten, dus besloot ik mijn emoties voor me te houden. Om eerlijk te zijn, had ik ook geen idee wat ik ermee aan moest. Het enige wat ik dacht, was dat er zonder dat ik het wist iets van mij was afgenomen. En dat ik me heel erg schaamde, omdat ik me meteen ook geen volwaardige vrouw meer voelde.
In de auto terug naar onze verblijfplaats was het doodstil. Ik wist niet wat ik moest zeggen of doen. Uiteindelijk verbrak de tolk de stilte. ‘Dat was even schrikken, hè?’ vroeg ze. Ik knikte afwezig.Pas toen ik alleen met mijn vriend was, durfde ik er iets over te zeggen. Dat ik enorm was geschrokken van het nieuws. Wat vond hij er dan van?
Maar hij reageerde allesbehalve empathisch. Het enige wat hij vroeg was of we het daar nou echt over moesten hebben. We waren toch lekker op vakantie? Kon het niet thuis in Nederland? Voor mijn emoties was duidelijk geen ruimte en het leidde tot een fikse ruzie tussen ons. Hoewel ik me niet begrepen voelde door mijn vriend, liet ik het maar gaan. Misschien had hij wel gelijk. We waren op vakantie, dus we konden het beste maar zoveel mogelijk genieten met elkaar.”
Dan maar pijn
“Vijf dagen later was ik jarig. Die avond gingen we op een prachtige plek uit eten. Als ik de foto die de ober van ons maakte nu terugzie, voel ik nog steeds hoe verdrietig ik toen was. Niet alleen omdat ik blijkbaar besneden was, maar ook omdat ik op dat moment echt besefte dat het met mijn relatie bergafwaarts ging. Het ging al een tijdje niet goed tussen ons. Ik genoot niet van seks en werd ook nooit nat. Het voelde niet prettig en daarom waren er maar weinig momenten dat ik er echt zin in had.
We deden het wel, maar meer omdat ik aan mijn vriend tegemoet wilde komen. Ik hield van hem, dus de pijn die voor mij met seks gepaard ging, nam ik voor lief. Voor mij was dat normaal, maar dat het nooit echt van harte ging, frustreerde mijn vriend enorm. Er waren dus al wat strubbelingen in onze relatie. Het nieuws van mijn besnijdenis maakte het er niet beter op.”
Besneden
“Omdat ik er graag meer over wilde weten, ging ik nog één keer met mijn vriend en de tolk terug naar mijn biologische moeder om te vragen wat er precies met mij als baby was gebeurd. Ze vertelde dat er een stukje van mijn clitoris was weggeschaafd. Omdat het allemaal nog heel klein was, hadden ze – gelukkig – niet alles kunnen verwijderen. Voor mijn biologische moeder was er niks geks aan mijn besnijdenis. Ze had het door het dorpshoofd laten doen omdat het zo hoorde, want ze had het zelf ook ooit als baby meegemaakt. Ik vond dat heel heftig om te horen.
Lees ook
Finette (33) is stikjaloers: ‘Ik ben zó jaloers dat ik stiekem de e-mails van mijn vriend check’
Terug in Nederland zocht ik naar informatie over vrouwenbesnijdenissen. Dat mijn relatie eigenlijk over was, legde ik even naast me neer. Mijn hoofd liep over van emoties, er was simpelweg geen plek meer voor iets anders. Bovendien was onze liefde nog groot. Ons seksleven liep niet lekker, maar we hielden wel veel van elkaar, dus ergens hoopte ik dat dat genoeg zou zijn.”
Huisarts
“Ondertussen maakte ik een afspraak met de huisarts. Hij schrok van mijn verhaal en voor het eerst liet ik mijn tranen de vrije loop. Door de schaamte die ik voelde, had ik het nog aan niemand anders verteld, en nu kwam alles eruit. Mijn huisarts had met me te doen. Hij zei dat het belangrijk was dat ik mijn besnijdenis op een goede manier zou verwerken en verwees me door naar een gynaecoloog en seksuoloog.
Alles kwam tegelijk op me af. Het verlies van mijn vrouwelijkheid, mijn relatie die op knappen stond en daarbovenop had ik ook nog gedoe op mijn werk. Op een gegeven moment kon ik het allemaal niet meer aan en belandde in de ziektewet.
Na een aantal weken kon ik terecht bij de gynaecoloog, die alle tijd voor me nam. Nadat ik mijn verhaal had gedaan, maakte ze foto’s van mijn vagina. Daarop was goed te zien dat ik in plaats van een clitoris littekenweefsel had en dat er ook een stukje van mijn binnenste schaamlippen was weggehaald. Verdrietig keek ik mee. Waarom was mij dit aangedaan?”
De rest van dit verhaal lees je in Flair 42-2022. Wil je een editie (na)bestellen? Dat kan hier.
Tekst: Renée Brouwer | Beeld: Charise Rozenbeek
The post Lenna (42) ontdekte dat ze als baby is besneden: ‘Zonder dat ik het wist, is mij iets afgenomen’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.