Marije: ‘Meneer, sorry dat ik u stoor, maar mijn fiets is gestolen en de gps zegt dat hij bij u in de tuin staat’

Franklin was dus zijn fiets kwijt. Hij had na een nachtje kroeg een pitstop gemaakt bij een shoarmatent en was vergeten zijn fiets op slot te zetten. Toen hij tien minuten later terugkwam, stond hij naar een lege plek te staren.

Fiets weg

Omdat het nachtje gepaard ging met nogal wat drank, was zijn verhaal toen hij eenmaal thuis was niet echt duidelijk. Hij mompelde iets over dat zijn fiets gestolen was en dat we de politie moesten bellen, maar toen ik via zijn telefoon op zijn gps keek (ja, wij hebben elektrische fietsen inclusief doodshoofd en hysterisch scheepsbel-geluid als je ze aanraakt), was de fiets gewoon in de buurt. Om vier uur ’s nachts liep ik door de steeg achter ons huis (ietwat chagrijnig) de gps te volgen, hij moest ergens in de tuinen staan. Het zal wel een soort mannen-prank zijn geweest of zo.

Maar de volgende ochtend, toen de alcoholroes was vervlogen, was er nog steeds geen fiets. Franklin volgde met zijn telefoon dezelfde route die ik een paar uur daarvoor al had gelopen. Ook hij liep drie keer heen en weer. De telefoon steeds een andere kant op houdend in de lucht. “Hij moet echt hier zijn.” Hoe dichter hij de fiets naderde, hoe accurater de gps werd. Er stond zelfs een huisnummer bij vermeld. Dus belde hij aan. Op zijn gezicht een mix van vertwijfeling en vastberadenheid.

Wat volgde, was een vreemd gesprek. “Meneer, sorry dat ik u stoor op de zondagochtend, maar mijn fiets is gisteren gestolen en de gps zegt dat hij bij u in de tuin staat.” De man, die ik overigens nog nooit had gezien, keek hem bevreemd aan. “Nee hoor, ik heb geen fiets. U mag wel even kijken, hoor.”

Lees ook
Marije: ‘Mijn dochter Liv wordt gepest en smeekt huilend om niet naar school te hoeven’

Zoektocht met politie

En dus liepen we naar binnen, keken in de tuin en constateerden inderdaad dat er geen fiets stond. Ik trok al aan zijn mouw. “Misschien staat hij wel bij zijn buren,” want ook ik was ervan overtuigd dat de fiets hier ergens moest zijn. Technologie liegt immers niet, toch? Maar Franklin was iets minder goedgelovig en deed nog een laatste poging. “Geen idee hoor, maar zou u misschien even boven kunnen kijken? Wie weet heeft een huisgenoot hem daar ongemerkt neergezet?” 

“Nee joh,” zei de man. “Ik ben maar alleen.” 

Zo stonden we vijf minuten later weer buiten, zonder fiets. Inmiddels was de politie gekomen. (Ja, die komen in Purmerend blijkbaar nog voor een fietsendiefstal.) We legden het verhaal uit, zwaaiden met de app inclusief gps en vroegen wat te doen. Een van de agenten haalde zijn schouders op. “We kunnen niet handelen op basis van een gps-signaal. Er was laatst een scooter gestolen en de gps leidde naar een stel boxen onder een flatgebouw. Maar we mogen niet vragen om er even in te kijken. Een paar dagen later was de scooter inclusief gps-signaal verdwenen.”

Vertwijfeld bleven we staan. Wat nu? Intussen hadden zich heel wat buren verzameld en iedereen pakte de telefoon even over, om de gps te bestuderen. Er werden nieuwe huizen aangewezen waar de fiets misschien zou kunnen staan. Franklin pakte mijn fiets om een rondje in de buurt te maken. En daar was hij, vierhonderd meter verderop, achteloos in de bosjes gegooid. So much voor technologie.

Marije Veerman (39) woont met Franklin (38), zoon Kyano (14) en dochter Liv (10) in Purmerend.
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

fotografie Dorian Jurne

The post Marije: ‘Meneer, sorry dat ik u stoor, maar mijn fiets is gestolen en de gps zegt dat hij bij u in de tuin staat’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.

Scroll naar boven