Flow’s coördinerend eindredacteur Marije liet leuke dingen vaak pas doorgaan als ze iemand had gevonden die mee wilde. Ze besloot het anders te gaan doen.
O leuk, een lezing van mijn favoriete schrijver/optreden van de band die ik al in geen honderd jaar gezien heb/uurtje lezen in een koffietentje/nieuwe expositie in een museum/… Maar die toffe activiteit alvast in mijn agenda schrijven deed ik eigenlijk niet – eerst vroeg ik of iemand zin en tijd had om mee te gaan.
Hoewel ik er stiekem soms wel naar verlangde, ging ik zelden tot nooit ergens alleen naartoe. Ik was bang dat iedereen dan zou denken: wat zit zij daar zielig in haar eentje. Terwijl ik dat nooit heb als ik anderen ergens solo tegenkom. Dan denk ik juist: wat leuk dat hij/zij/die daar alleen is. En trouwens, mensen zijn lang niet zo veel met anderen bezig als ik met mijn eigen ongemak.
Gaandeweg leerde ik af en toe buiten mijn comfortzone te gaan en gewoon ergens alleen op af te gaan – zonder plan. Ik merkte dat wat meer solotijd veel voordelen heeft: je kunt doen wat jíj leuk vindt, hoeft geen compromissen te sluiten of verplicht een gesprek te voeren/samen te evalueren na een film of voorstelling waar je nog niet eens woorden voor hebt. En je kunt vijf minuten van tevoren besluiten dat je zin hebt om naar de film te gaan. Tips die mij hebben geholpen.
Tips voor je eerste solo-uitje
Begin klein
Je hoeft niet meteen drie weken in je eentje te gaan backpacken in Australië. Ik begon met een uurtje lezen ergens waar ik vrij anoniem was, bijvoorbeeld het café van de bibliotheek (waar sowieso veel mensen alleen zijn). Dat breidde ik uit met een uur naar mijn favoriete koffietentje, een keer alleen naar de film, uit lunchen, naar het theater…
Tip: via We Are Public krijg je voor € 18 per maand onbeperkt toegang tot honderden podia, filmhuizen en musea in Nederland (vaak lastminutekaarten die anders niet verkocht zouden worden, en voor alleengaanders zijn er bijna altijd nog heel goede plekken over).
Een boek is je beste vriend
Wat enorm helpt de drempel te verlagen om alleen in een koffietentje te gaan zitten, is een boek (of krant) meenemen. Je hebt iets te doen en niet zo het gevoel dat anderen naar je kijken. Je kunt er zelfs een vast ritueel van maken, bijvoorbeeld om je weekend in te luiden; zo neemt Corina (@boekencurator) zichzelf elke week een ochtend mee ‘uit lezen’.
Laat je niet afschepen
Nam ik eindelijk de stap om een keer in m’n eentje een daghap te gaan eten, kreeg ik in een eetcafé een kruk aan de bar toegewezen omdat er op dat moment geen tafeltjes vrij waren. Prima, al zat ik niet heel comfortabel. Even later hoorde ik de barman tegen het stel naast me (dat veel later was binnengekomen) zeggen dat er een tafeltje voor ze vrij was gekomen.
Eh, waarom vroeg hij dat niet aan mij? In het kader van ‘ach, ik zit toch maar alleen’ liet ik het zo, met als gevolg dat ik me de hele tijd nogal ongemakkelijk voelde. Ga ik in het vervolg dus anders doen.
Maak de volgende stap niet te moeilijk
Toen alleen-tijd wat normaler begon te voelen, probeerde ik een korte vakantie in m’n eentje. Het was een spontane beslissing op een moment dat een paar dagen vrij me goed uitkwamen – en hoe heerlijk dat ik deze keer niet afhankelijk was van een andere agenda.
Wel voelde ik meteen de spanning in mijn lijf, dus ik besloot het niet te ingewikkeld te maken: ik boekte twee nachten in een B&B in de stad waar ik ben opgegroeid (en mijn ouders nog steeds wonen). Dat voelde vertrouwd én nieuw tegelijk: ik wist overal de weg, kon met bekenden afspreken als ik wilde, maar bekeek de stad ook ineens met heel andere ogen.
Block je volgende alleen-tijd
Ja, het is fijn om spontaan te kunnen beslissen waar je zin in hebt en dan meteen ook actie te ondernemen. Maar in de praktijk gingen er soms weken voorbij voordat ik zo’n ingeving kreeg. Daarom helpt het me om voor de volgende keer alvast heel groot ALLEEN-TIJD in mijn agenda te zetten.
Meer lezen
Nog een column van Marije: Het boek Winteren leert je dat de moeilijke periodes er ook bij horen.
Journalist Jantine Jongebloed bracht een week alleen door op het wad.
Alleen dingen doen: hoe doe je dat?
Tekst Marije van der Haar-Peters