Creative director Irene Smit leerde drie belangrijke lessen tijdens haar vakantiebaantje.
Mijn eerste baantje was in de Hema, waar ik elke zaterdag taarten verkocht. Het was lollig, gezellig en vooral lekker, want als we – per ongeluk expres – de taart een beetje kapot gemaakt hadden, mochten we ’m zelf opeten. Maar echt veel leerde ik daar niet. Ik bemande de taartafdeling met een vriendin, en we deden gewoon wat we wilden.
Echte lessen kwamen pas tijdens mijn eerste vakantiebaantje: als postbode. Daar kwam opeens heel veel bij kijken. Ik moest post sorteren, en leerde dat je van hot naar her moet lopen als je dat niet nauwkeurig aanpakt (les één: een goede voorbereiding is het halve werk). Ik moest vroeg opstaan, want de post moest destijds rond elf uur bezorgd worden, en ik ontdekte dat het best fijn was om vroeg te beginnen en op tijd klaar te zijn (les twee: de heel vroege ochtend is magisch om te werken).
Schaamrood op de kaken
Maar de belangrijkste les die ik leerde, zat in het samenwerken. Toen ik een keer vroeg klaar was met sorteren, dacht ik: mooi zo, dan ga ik snel mijn ronde lopen en ben ik vroeg klaar. Dat deed ik dus een paar keer, tot een postbode tegen me zei: “Hé, wij hebben jou toch vaak geholpen? En nu help je ons nooit als jij al klaar bent.” Met het schaamrood op de kaken dacht ik: jee, dat is inderdaad niet eens in me opgekomen.
Ik leerde dat oog hebben voor mijn collega’s net zo belangrijk is als je werk goed doen. Samenwerken, elkaar helpen, zien hoe het anderen vergaat, dat moest ik echt leren. Dus toen was daar les drie, die heel belangrijk is: zorg voor je collega’s, je moet het samen doen. Dat breng ik nog elke in praktijk op de Flow-redactie.
Lees meer
Hoe houd je het leuk met collega’s?
Zo zorg je voor je mental health en voor die van anderen.
Zacht werken met Ellen (#1): het kan vandaag al.
Tekst Irene Smit Fotografie Tina Sosna
Gepubliceerd op 11 oktober 2023