Finette (33) werd in haar vorige relatie jarenlang bedrogen. Haar huidige vriend, op wie ze erg verliefd is, denkt dat ze haar jaloezie na een intensieve therapie onder controle heeft. Maar Finette gaat dagelijks al zijn gangen na.
“Pasgeleden ging het bijna fout. Toen Toine ging douchen en ik zoals elke ochtend zijn mobiel pakte om die te checken op verdachte berichtjes, kwam hij onverwacht de badkamer weer uit. Zijn shampoo was op; de nieuwe fles stond nog beneden. Ik moffelde zijn telefoon vlug onder het dekbed en tot mijn opluchting had hij niets in de gaten. Maar mijn hart bleef nog lang in mijn borstkas bonzen. Dit was kantje boord geweest.”
Beschadigd in de liefde
“Ik heb Toine acht maanden geleden leren kennen via een datingsite. Ik ben stapelverliefd geworden en wil hem nooit meer kwijt. Dat verlies probeer ik zo krampachtig te voorkomen, dat het niet gezond meer is.
Ik ben flink beschadigd in de liefde. Ik heb acht jaar samengewoond. We waren gelukkig, dacht ik. Maar terwijl ik droomde over trouwen en kinderen krijgen, bleek mijn ex mij alleen als ‘veilige thuisbasis’ te zien. Zijn echte leven speelde zich achter mijn rug af: hij ging veelvuldig vreemd. Onenightstands, langere affaires, snoepreisjes met vrouwen terwijl ik dacht dat hij op zakenreis was…
Toen we elkaar net kenden, beloofden we elkaar expliciet trouw. En hoewel hij vaak van huis was, had ik geen enkele reden om te denken dat hij zich niet aan zijn woord hield. Naar mijn idee hadden we het nog altijd fijn samen. Tot het moment waarop ik al die e-mails vond. Slierten e-mails van vrouwen. Ze gingen tot drie jaar terug – zo lang had hij die bewuste computer, dus mogelijk speelde het al veel langer.
Ik schrok me wezenloos, heb alles als in trance gelezen. Achteraf denk ik: ik had mezelf niet zo moeten pijnigen. Maar in een waas bleef ik doorklikken en ontdekte zo ongelooflijk veel leugens. Ik ben er wekenlang ziek van geweest, letterlijk: ik logeerde bij een vriendin en kon geen hap binnenhouden. Mijn ex, die inzag dat ontkennen geen zin had, heeft zich niet meer om me bekommerd. Sorry heeft hij nooit gezegd.”
Argwaan
“Nog altijd kan ik er met mijn verstand niet bij. Ik begrijp niet dat hij zoiets heeft kunnen doen. En ik snap niet dat ik niks doorhad. Hoe kon ik zo naïef zijn? Vriendinnen, die me probeerden te steunen, herhaalden dat het mijn schuld niet was. Maar ik voelde me zó dom. En hoewel ik ervoor in therapie ben geweest, is dat gevoel er nog steeds.
Toen ik stopte met de therapie, dacht ik dat ik klaar was voor een nieuwe relatie. Ik schreef me in op een datingsite en speelde bij Toine al snel open kaart over mijn verleden. Het klikte tussen ons en hij was heel begripvol. Hij wist met precies de juiste woorden mijn vertrouwen te winnen. Toen we elkaar na een tijdje chatten ontmoetten en ik zijn lieve ogen zag, dacht ik: nee, met hem overkomt me dit níet.
Vol vuur stortte ik mij in onze liefde, vastbesloten om weer gelukkig te worden. Dat is me exact één week gelukt. Een week die we, buiten ons werk, volledig samen doorbrachten. Toen ging hij een dag helpen verhuizen bij een vriend. Ik zoende hem gedag, zwaaide hem nog vrolijk na vanaf het balkon. Maar op het moment dat hij de straat uitreed, sloegen de twijfels toe. Vier keer ben ik die dag langs het huis gefietst waar hij zou gaan klussen. Telkens weer keek ik of zijn fiets er wel stond en of ik geen vrouwensilhouetten achter het raam ontwaarde.”
Jaloers
“Vanaf toen is het begonnen: het Grote Controleren. Iets waar ik mezelf om haat en waar ik mij ook erg voor schaam. Maar ik kan het niet laten. Hoe eerlijk Toine ook overkomt, het is simpelweg sterker dan mezelf. En dat terwijl hij zo open is. Ik ken de code van zijn mobiele telefoon en hij laat het ding overal slingeren. Dat zou me al genoeg vertrouwen moeten geven. Maar ik spit het apparaat evengoed dagelijks door.
Ook controleer ik vaak zijn e-mail. Dat ik daar het wachtwoord van heb, weet Toine niet, maar ik zag het hem een keer intikken en het plantte zich in mijn hoofd. Ik probeerde me er nog tegen te verzetten, maar een dag later logde ik al in. Dat ik niets vond, stelde me gerust. Helaas maar even. Want vandaag zegt niets over morgen, toch?
Ik heb hem op meerdere manieren uitgetest. Zo heb ik een e-mailadres aangemaakt onder de naam van een ex van hem, over wie hij weleens sprak. Ik heb hem uit haar naam een bericht gestuurd – dat ze vaak aan hem dacht en hem miste. Er kwam geen antwoord. ’s Avonds was ik gespannen toen Toine thuiskwam. Zou hij mij erover vertellen? Ja, meteen. En hij vroeg me advies over wat hij zou antwoorden. De volgende dag trof ik een vriendelijk maar afwerend mailtje aan in het fake-account, precies zoals we hadden besproken. Ik was zó opgelucht.
Die dag besloot ik te stoppen. Het moest nu klaar zijn, hij had zich wel voldoende bewezen. Maar het lukt niet. Na een tijdje komen de twijfels terug. En dan sla ik opnieuw in het geniep aan het controleren.”
Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair. Wil je een editie (na)bestellen? Dat kan hier.
Tekst: Lydia van der Weide | Beeld:
The post Finette (33) is stikjaloers: ‘Ik ben zó jaloers dat ik stiekem de e-mails van mijn vriend check’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.