Columnist, schrijver en podcastmaker Aaf Brandt Corstius mijmert over een quote die haar opviel. Deze keer: geen dingen meer voor je uit schuiven.
Een van de neigingen die ik heb in mijn leven, is om dingen voor me uit te schuiven. Uitstelgedrag. Ik weet dat ik daarin niet alleen sta, maar het gaat wel ver. Een afspraak maken met de fysiotherapeut voor mijn op zich erg lastige knieën kan ik zomaar drie maanden niet doen, en de gordijnen in de keuken hangen nu een jaar, maar zijn veel te lang, en ik breng ze maar niet weg om in te korten, dus ik heb er knopen in gelegd zodat ze niet over de grond slierten. Ja, een deadline halen, dat kan ik wel, maar dat is werk en daartoe voel ik een zekere druk. Gewoon even op tijd een afspraak maken om de ketel te laten nakijken, waaaah, dat vind ik vreselijk lastig.
Open dag
Zo stelde ik het ook steeds uit om de open dag te bezoeken van een opleiding die ik misschien wilde gaan doen. Er waren meer open dagen, en die leken me erg leuk en boeiend, maar ze vielen altijd op een dag dat ik allemaal andere afspraken had staan. De allerlaatste open dag was in zicht, maar ik moest die dag naar Den Haag voor een reportage en ’s avonds voor de kinderen zorgen, want Gijs was op pad. Hoe kon ik dan in godsnaam nog naar Zwolle voor een uur voorlichting? Ik zag het niet, al wilde ik wel erg graag.
Wat als
Ik zei het de dag ervoor tegen mijn vriendin Kiki, en die antwoordde: “Ik zou toch gaan. Wat als het een wat-als is?” Dat vond ik zo’n goeie zin dat ik ter plekke in de NS-app klom om te kijken hoe ik fluks van Den Haag via Zwolle naar Amsterdam kon zonder de kinderen al te lang in de steek te laten. Oké, mijn avondeten zou erbij inschieten, maar ik zou dan wel die open dag kunnen bezoeken die ik al een maandje of tien niet in de agenda had staan. En ja – wat áls het een wat-als was?
Ik begreep namelijk precies wat Kiki bedoelde. Ik zeurde al maanden aan haar hoofd over misschien-die-opleiding, en wat als het ’m nou echt was? Wat als ik dan nooit was gaan kijken? Wat als ik ’m volgend jaar ging doen, na die open dag? Wat als ik ’m heel erg leuk zou vinden? Wat als ik dan dacht: wat goed dat Kiki toen zei “Wat als het een wat-als is?”
Doen waar je over nadenkt
Heel veel dingen zijn een wat-als. Wat als ik toch het vliegtuig had gepakt naar die ene vakantieliefde? Wat als ik toen het huis had verkocht, met verlies – maar nu lijd ik nog meer verlies? Wat als ik op mijn twintigste geen vertaalwetenschap was gaan studeren, maar de pabo was gaan doen? Wat als ik die stomme bank die helemaal niet lekker zit, al tien jaar geleden had ingeruild?
Eigenlijk komt het erop neer dat je niet later in je leven de wat-alsvraag met een klinkende ‘JA, WAT STOM DAT JE DAT TOEN NIET HEBT GEDAAN!’ wilt beantwoorden. Dus je moet alles uitproberen. Of nou ja, álles. Dingen waar je al maanden over nadenkt in elk geval wel. Binnenkort doe ik mee aan de selectie voor die opleiding. Wat als? Als, dan bericht ik er hier meer over.
Meer lezen
Nog een zinnetje van Aaf.
Klusjes uitstellen: waarom doen we het en hoe begin je toch?
Een gedicht over wat als.
Tekst Aaf Brandt Corstius Fotografie ANP/Ester Gebuis