Onze oudste dochter Nikki is op een leeftijd dat ze meer behoefte heeft aan vrijheid. Zo vindt ze het sinds kort heerlijk om samen met haar vriendin zelf te gaan shoppen in Volendam, zelf make-up remover te kopen van haar zakgeld of met een groepje vriendinnen af te spreken om op vrijdagavond te gaan discozwemmen.
Elke keer weer moet ik even slikken. Mijn kinderen loslaten is niet mijn sterkste eigenschap. Dit weekend gaat ze logeren bij haar vriendin Rosa. Een ontzettend leuke meid die ze tijdens een vakantie heeft leren kennen en met wie ze contact heeft gehouden. Nikki appt niet alleen regelmatig met Rosa, ook haar moeder en ik spreken elkaar na die vakantie vrijwel dagelijks. Twee maanden geleden is bij onze meiden het idee ontstaan om een weekendje te logeren. Nikki bij Rosa, die zo’n zeventig kilometer bij ons vandaan woont. Slik…
Zonder ouders uit eten
Voordat het logeerweekend aanbreekt, hebben de twee vriendinnen nog even telefonisch contact om tot in detail te bespreken wat er allemaal moet worden meegenomen. Telefoon, lader, mascara, lipgloss en voor die ene nacht dat ze weg is zeker drie outfits. Met een ingepakte shopper en een smile van oor tot oor loopt ze op me af. “Mama, of ik alleen met Rosa naar de bios mag en misschien wel heen met de bus? Het zijn maar een paar haltes en Rosa heeft dat al vaker gedaan, dus dat kunnen we makkelijk. O ja, en of we daarvoor samen in een restaurantje iets mogen eten. Samen hè, dus zonder ouders…”
Veel te jong
Oké, wat zeg je dan? Liever niet, straks stappen jullie bij de verkeerde halte uit. Of: Ik breng je wel, iets wat erg lastig wordt gezien de afstand. Ik wil het natuurlijk liever helemaal niet, vind haar daar echt nog veel te jong voor. Overigens heb ik geen idee vanaf welke leeftijd ik hier totaal geen problemen meer mee heb. Waarschijnlijk als ze een jaar of dertig is… Toch voel ik dat ik haar enthousiasme niet direct moest afkappen. Quasinonchalant antwoord ik: “Wat hebben jullie leuke ideeën, ik overleg dit even met papa. Kun je haar straks terugbellen?”
Lees ook
Kirsten: ‘Het is echt opvallend en elke keer weer verrassend hoe ieder kind anders is’
Nick vindt het geen enkel probleem. Sterker nog, hij vindt het geweldig. Iets meer zelfstandigheid ontwikkelen, is toch altijd positief? Volgend jaar is haar laatste jaar op de basisschool. Alleen maar goed voor haar om nu alvast vaker met het openbaar vervoer te gaan. Hij relativeert toch net iets meer dan ik in deze situaties.
‘Niet vaker dan drie keer bellen!’
Nu is het zo ver. Met haar rugzak om en haar overvolle shopper loopt ze richting de auto van Rosa en haar moeder. Ze hebben bij ons geluncht en nemen Nikki mee. Morgen spreken we af bij een pannenkoekenhuis, waarna ik Nikki weer mee naar huis neem. Voordat ze de auto instapt, draait ze zich even om. “Mam, ik heb mijn telefoon mee en je mag me niet vaker dan drie keer bellen!”
Ze lacht om haar eigen grap. Nog geen tien minuten nadat ze is vertrokken, krijg ik een appje van mijn Nikki: ‘Nee hoor mam, we bellen en appen lekker erg veel, want ik ga jou ook missen!’
Kirsten Schilder (38) is de vrouw van zanger Nick (37). Samen hebben ze drie kinderen: Nikki (10), Julian (9) en Jackie (5). In Flair schrijft ze elke week open en eerlijk over haar leven.
The post Kirsten: ‘Mijn kinderen loslaten is niet mijn sterkste eigenschap’ appeared first on Flair – Voor jou, over jou.