Onlangs ontdekte online editor Merel dat ze best wel regelmatig behoorlijk negatieve gedachten over dingen heeft. En vaak zijn die gedachten niet echt ergens op gebaseerd. Sinds die ontdekking is ze zich er extra bewust van dat het glas bij haar vaker halfleeg dan halfvol is. Is ze een pessimist?
Gisteren zat ik koffie te drinken met vriendin A.. We zaten lekker in de zon op een terras in het park vlak bij mijn huis. A. vertelde over haar datingleven; één van mijn favoriete onderwerpen nu ik al drie jaar een vaste relatie heb. Er was een update over een man die ze duidelijk heel leuk vindt, maar die niet per se heel leuk met haar omgaat. Ik vroeg haar wat er dan voor zorgde dat ze hiermee bleef doorgaan, want heel gelukkig met de situatie klonk ze niet. “Ik heb hem gewoon op een voetstuk staan denk ik, ik vind alles aan hem geweldig,” antwoordde ze.
Thuis gekomen bedacht ik me dat dat dus iets is wat mij niet gauw zal overkomen. Daar ben ik kennelijk dan toch te pessimistisch voor. Natuurlijk ben ik in mijn volwassen leven tot over mijn oren verliefd geweest op allerlei mensen, en natuurlijk heb ik ook weleens iemand heel erg leuk gevonden die dat achteraf gezien toch niet echt bleek te zijn. Maar mensen op een voetstuk plaatsen en een relatie overromantiseren? Ik geloof niet dat mij dat gauw zal overkomen. Misschien heb je daar toch echt een rozere ‘positivo-bril’ voor nodig. En we weten allemaal; die heb ik niet.
Negatief of realistisch?
Maar niet alleen op het gebied van daten en de liefde blijf ik eigenlijk altijd nuchter. Mijn partner zou ik willen omschrijven als een flinke optimist. Ik wil nog net niet zeggen de ‘opperoptimist’, maar daar heeft hij zeker trekjes van. Hij gaat er eigenlijk altijd vanuit dat alles lukt. Vijf afspraken in één weekend? Gezellig! Dat idee. Ik ben het tegenovergestelde daarvan. Bij twee afspraken in een weekend denk ik al na over hoe ik daar op maandag van ga revalideren. Nu moet ik er ook bij zeggen dat mijn partner zich dikwijls vergist in zijn planning. Dan blijken vijf afspraken toch wat te veel van het goede en moet de helft van de plannen worden gecanceld. Minder optimistisch naar je tijd en beschikbare energie kijken, heeft misschien dus ook een voordeel; je voorkomt er teleurstellingen mee.
Door mijn ‘het glas is half leeg’-perspectief ben ik vaak wat voorzichtiger met dingen dan een ander. Ik zal bijvoorbeeld altijd extra reistijd inplannen omdat ik denk dat er onderweg weleens file of vertraging kan zijn. Die houding resulteert erin dat ik nooit ergens te laat ben. Iets anders wat ik doe: ik ga er altijd vanuit dat er iets kan voorvallen waardoor ik een deadline (voor werk) niet kan halen. Je weet maar nooit, toch? Nou gebeurt er natuurlijk nooit iets, maar dat zorgt er vervolgens wel voor dat ik mijn werk altijd op tijd inlever en dát zorg er weer voor dat ik niet gauw deadlinestress heb. Daar is ook weer iets voor te zeggen.
Nu ik dit zo opschrijf begin ik weer te twijfelen: heb ik nou een negatieve kijk op dingen of ben ik gewoon heel realistisch en nuchter ingesteld? Misschien liggen die twee dingen ook wel heel dicht bij elkaar, dat kan natuurlijk ook.
Tekst Merel Wildschut Fotografie Beetje Home