Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: managing editor Maaike over De grote cirkel van Maggie Shipstead.
Eigenlijk is een e-reader het handigst op vakantie. Maar toen ik dit boek zag liggen in de boekhandel dacht ik: jaaa, een heel dikke pil mee en vacances! Zo één waar je in duikt om er pas een paar weken later uit te komen! Dus De grote cirkel it was.
Van Maggie Shipstead had ik nog nooit gehoord. Ondanks haar debuut, Seating arrangments (De vooravond in Nederland) dat in 2012 al allerlei prijzen won. En dit was alweer haar nummer drie, dat eveneens internationaal bejubeld werd. De joekel ging mijn verder vederlichte vakantietas in. Een goeie zet, want als je eenmaal begint in dit boek, wil je niet meer stoppen. Ik las in het vliegtuig, op hotelkamers en stranden. Ik las overdag en ’s nachts, ik las totdat het uit was.
Hier gaat het over
Het zijn eigenlijk twee verhalen die door elkaar gevlochten worden. Het leven van de Amerikaanse Marian Graves, een van de eerste vrouwelijke piloten. In 1914 wordt ze als baby gered bij een schipbreuk, samen met haar broertje Jamie. Ze groeien op in Montana, opgevoed door hun excentrieke oom Wallace, die schildert, drinkt en het te druk heeft met zichzelf om echt naar hen om te kijken. Ze vormen een drie-eenheid met hun wilde vriend Caleb, een sierlijk, katachtig kind met lang, zwart haar tot op zijn rug, die zakken rolt en illegaal gestookte drank steelt. Op een dag ontmoet Marian een piloot die in een dubbeldekker over de stad vliegt en heeft vanaf dat moment een fascinatie voor vliegen. Op jonge leeftijd stopt ze met school, leert ze een rijke dranksmokkelaar kennen die haar droom kan helpen waar te maken. Alleen betaalt ze daar wel de rest van haar leven de prijs voor.
Dan hebben we actrice Hadley Baxter, een beroemde filmster die in 2014 de rol van Marian Graves vertolkt in een grote film die over de verdwijning van Marian Graves op Antarctica gaat. De vrouwen mogen dan in een compleet andere tijd en wereld leven, er zijn allerlei paralellen. Beiden hebben ze een grote hang naar avontuur, beiden zijn bereid ver te gaan, om onafhankelijk te kunnen zijn.
Dit vond ik ervan
Het boek is fictie, maar voelt als een historische roman. Dat komt waarschijnlijk doordat Maggie naar Nieuw-Zeeland reisde en geïntrigeerd raakte door Jean Batten, de eerste piloot die solo van Engeland naar Nieuw-Zeeland reisde. De schrijfster heeft duidelijk veel research gedaan en dat maakt het verhaal niet alleen meeslepend, maar ook geloofwaardig. De personages zijn zo goed uitgewerkt dat ze bijna van de pagina’s afvliegen en hoewel ik vooral voelde voor de oorspronkelijke Marian, leefde ik ook mee met de filmster, die zowel opgehemeld als verguisd wordt.
Deze zin maakte indruk
Omdat het zo levendig beschreven wordt dat het voelt alsof je zelf in die cockpit zit:
‘De motor hor, sputtert afkeurend. Ze probeert opwaarts te cirkelen maar het vliegtuig reageert traag en zwaar. Ze past het mengsel aan, toch blijft de motor protesteren en begint te haperen. Haar hartslag lijkt ook te haperen. Ze voelt haar ledematen stijf worden. Haar oksels tintelen. Ze vliegt eindeloos rondjes. De koude wind op haar gezicht voelt even scherp en vinnig als glasscherven. Haar armen zijn zwaar en ze kan nauwelijks haar voeten bewegen op het roer. Niemand zal haar ooit vinden. Niemand zal ook maar weten waar hij moet zoeken. Het zwarte donker onder in de gletsjerspleten zal haar opslokken. Sneeuw zal haar als een lijkwade bedekken. Anderszijds zal dan ook niemand weten hoe dom ze is geweest dat ze deze bergen in gevlogen is.’
Meer lezen
De grote cirkel, Maggie Shipstead.
Flow leest: Mirjam over De heks van Limbricht.
Flow leest: Rachel over Ik zal je nooit meer.
Tekst en fotografie Maaike Beekers