Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: online editor Layla over Franny and Zooey van J.D. Salinger.
Vorig jaar nam ik een heleboel klassiekers in huis. Ik ben benieuwd wat de boeken zo gerenommeerd en tijdloos maakt. En of ik me wel of niet verbaas over de faam die zo’n boek geniet.
Voor deze blogserie koos ik Franny and Zooey van schrijver J.D. Salinger. Het verhaal begon in eerste instantie als twee short stories voor The New Yorker. Het tijdschrift publiceerde Franny in 1955, en Zooey in 1957. Vier jaar later werden de verhalen samengevoegd tot een boek en uitgegeven door uitgeverij Little Brown.
Hier gaat het over
Het eerste gedeelte van het boek zoomt in op Franny Glass, die aan een hoog aangeschreven universiteit studeert. Tijdens een lunch met haar vriend Lane deelt Franny haar mening over van alles en nog wat. Ze weet van geen ophouden en drijft Lane uiteindelijk tot wanhoop.
Het tweede verhaal gaat over Zooey Glass, de broer van Franny. Hij wordt beschreven als een bovengemiddeld intelligente jongen. Nadat Franny een zenuwinzinking heeft gekregen, probeert hij met haar praten en haar nieuwe inzichten te bieden. Franny krijgt de handvatten die ze nodig heeft om op een betere manier om te gaan met haar gevoelige karakter.
Dit vond ik ervan
Wat dit boek tijdloos maakt, is dat het over anders zijn gaat. Als je je al je hele leven een buitenbeentje voelt, herken je jezelf in Franny and Zooey, wat troostrijk is. Franny voelt zich een buitenstaander tussen haar studiegenoten, omdat ze anders denkt dan zij. Ze reflecteert meer op dingen en kan moeilijk iets van zich afzetten. Ook Zooey voelt zich een vreemde eend in de bijt vanwege zijn bijzondere opvoeding. Allebei zijn ze op zoek naar zingeving en manieren om een weg te leggen door een oerwoud van gedachten en emoties.
Het is hartverwarmend om over hen te lezen en je een beeld te vormen van de verschillende persoonlijkheden. Wat dat betreft voelt het boek als een warme deken.
Deze zinnen raakten me
‘I’m just sick of ego, ego, ego. My own and everybody else’s. I’m sick of everybody that wants to get somewhere, do something distinguished and all, be somebody interesting.’
‘I’ve missed you”. The words were no sooner out than she realized that she didn’t mean them at all.’
‘As one limping man to another, old Zooey, let’s be courteous and kind to each other.’
Tekst en fotografie Layla Zafari